اثر بخشی مشاوره کاهش مصرف مواد مخدر افیونی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری در بیماران تحت درمان نگهدارنده بامتادون.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره ی کاهش مصرف مواد مخدر افیونی(bdrc)، مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری، در بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون می باشد. جامعه ی پژوهش متشکل از کلیه ی مردان 20 تا 35ساله ای است که وابستگی به مواد داشته اند و برای ترک اعتیاد به مراکز ترک اعتیاد استان کرج مراجعه کرده بودند. نمونه ی پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شد، به این صورت که 30نفر ازمعتادین مرد که برای ترک اعتیاد و درمان به مرکز ترک اعتیاد آریانا، مراجعه کرده اند، در طی یک روز در هفته به مدت شش ماه انتخاب گردیدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شد که هر گروه شامل 15آزمودنی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه های : الف) سوء مصرف مواد مخدر افیونی، ب)پرسشنامه ی سلامت عمومی(ghq) و آزمایش ادرار استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز از آزمون اندازه گیری مکرر استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که: افزودن مشاوره کاهش مصرف مواد مخدر افیونی مبتنی بر رویکرد شناختی – رفتاری در کاهش در بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون موثر است. با توجه به یافته های پژوهش در زمینه فرضیه اول پژوهشی می توانیم بگوییم افزودن مشاوره کاهش مصرف مواد مخدر افیونی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری در کاهش گرایش معتادان تحت درمان نگهدارنده با متادون به مصرف مجدد مواد مخدر افیونی موثر می باشد. به عبارت دیگر معتادهای که مشاوره مذکور را در فاصله شش ماهه دوره درمان دریافت کرده اند، وسوسه و گرایش کمتری نسبت به مصرف مواد از خود نشان می دهند (p<0/00). همچنین افزودن مشاوره کاهش مصرف مواد مخدر افیونی مبتنی بر رویکرد شناختی – رفتاری بر بهبود سلامت روان بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون موثر است. . با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت تفاوت نمرات مربوط به پیش آزمون سلامت عمومی بین دو گروه معنا دار نیست. لیکن در ماههای بعد این تفاوت بین گروهها معنی دار می گردد. به این معنی که افزودن مشاوره کاهش مصرف مواد مخدر افیونی بر افزایش سلامت عملی آزمودنی ها تاثیر دارد. لذا فرضیه دوم پژوهش نیز تایید می شود (p<0/00).